Toplumda işsiz bir genç olarak yerimi aldığım günlerde uzun yıllardır görüştüğüm arkadaşlarım bana, bunun benim sorunum olmadığını, kapitalizmin yarattığı sorunlardan biri olduğunu anlattılar. Bunun bir devrim sorunu olduğunu anladığım günden beri arkadaşlarımla çayı, okumakta olduğumuz gazetenin yanında içer olduk.
Bugün tam 54 gün oldu, Sibaş Fabrikası önünde oturma eylemindeyiz…
Belki bir o kadar gün daha geçireceğiz. Orada ne kadar kalacağımızın bir önemi yok. Önemli olan zafere gitmemiz. Zafere giden yollar gül bahçesinden geçmiyor, bunun bilincinde mücadelemizi devam ettiriyoruz. Bu haklı mücadelemizi kazanmak için elimizden geleni fazlasını yapıyoruz.
Merhaba ben Antep Organize Sanayi de dört sene çalıştıktan sonra Temmuz-Ağustos 2018’de işten ayrıldım. İş yeriyle anlaşma yaptık, eğer kıdem tazminatımın yarısını verirsem kendileri çıkarmış gibi göstereceklerdi. Ben de işsizlik maaşını alabilecektim.
Emre yoldaşın gözleri…
"Yoldaş" demek kolay; iki hece. Peki ya anlamı, ağırlığı. İnsana yüklediği sorumluluk... Günlük güneşlik mevsimlerde kolayca "yoldaş" denilebilirdi de, karanlık geçitlerde aynı bağlılıkla yoldaş denilebilecek miydi? Bu hitap, bize yeni bir dünyanın kapısını aralarken bizden ne isteyecekti? Bu güzelliğin bedeli ne olacaktı…
Merhaba ben Antep'te Poliüretan terlik, sandalet sektöründe çalışıyorum. 2005’ten beri aynı firmada çalışıyorum. Bu sektörün denetlendiğini hiç görmedim, sigortalı da çalıştırıyor sigortasız da çalıştırıyor. Çoğunun yemek, servis ve sigorta hakları verilmiyor. İstediği gibi zam yapıyor, isterse zam yapmıyor. İşine gelirse çalış, işine gelmezse çalışma diyorlar. Bu sene verilen %26,5 yerine zam yerine %15 verdiler. Genelde vermiyorlar, verenler de böyle veriyorlar.
Antep Organize Sanayi Bölgesinde çalışan ve 11 Şubat günü grev yapan Özsever Tekstil’de bir dönem çalışmış olan bir işçi yaşadıklarını paylaştı bizlerle: